PRUSAK

Blattella germanica L - owad z rzędu karaczanów

Długość: 10,5-13,5mm.

Barwa: brudnożółta z czerwonawym odcieniem i 2 brunatnymi pasami na przedpleczu.

Pokrywy dłuższe od ciała.

Rozwój z przeobrażeniem niezupełnym, jaja w kokonach (ootece) przyczepione do odwłoka samicy aż do wyklucia się młodych. Samica nosi kokon przez 4 tygodnie, aż wylęgną się z niego larwy.
Liczba jaj w ootece: 15 - 56, zwykle 30
Rozwój pokolenia trwa: 2 - 3 miesiące
Biegają po gładkich i pionowych ścianach

Gatunek synantropijny, wszystkożerny.
Żyje w pomieszczeniach ludzkich, składach, magazynach; powoduje szkody, przenosi choroby (gruźlica, cholera).

Prusaki występują najliczniej w wilgotnych kuchniach i łazienkach, w których znajdują pokarm i wodę. Gdy w tych pomieszczeniach brakuje pokarmu lub dostęp do wody jest ograniczony, wtedy prusaki przemieszczają się do pokoi mieszkalnych. Większość prusaków jest jednak bardzo przywiązana do swojej kryjówki w danym pomieszczeniu, którą opuszcza tylko w celu poszukiwania pokarmu i wody. W mieszkaniach przebywają w szczelinach ścian, za listwami, szafami, boazerią, pod kuchenkami i zlewozmywakami.

KARALUCH 

Blatta orientalis L - owad z rzędu karaczanów

Długość: do 3cm.

Barwa: brunatnoczarna

Jaja są umieszczane w ootece, t.j. w kokonie jajowym Samica nosi kokon około 5 dni. Po 60-90 dniach po złożeniu wychodzą z niego larwy.  Liczba jaj w ootece: zwykle 16
Rozwój pokolenia trwa: 3-4 lata
Nie mogą biegać po gładkich i pionowych ścianach.
Gatunek synantropijny.
Żyje w kuchniach, magazynach itp., szkodnik produktów spożywczych.

Stopień opanowania pomieszczeń przez karalucha należy oceniać w porze wieczornej lub nocnej, po zapaleniu światła. Zwrócić trzeba wtedy uwagę na podłogę, okolice listew podłogowych i stykające się z nimi części ścian, naroża ścian, pobliża rur, zlewozmywaków, wanien, kuchenek. O obecności tych szkodników świadczą również znajdowane resztki pancerzyków chitynowych, kokony i odchody oraz charakterystyczny, nieprzyjemny zapach utrzymujący się w pomieszczeniu.

Karaluchy niszczą i zanieczyszczają żywność, mogą przenosić niebezpieczne choroby wirusowe i bakteryjne na powierzchni ciała lub poprzez odchody. Są także nosicielami pasożytów jelitowych: glist, owsików i tasiemców.

PCHŁY 

Pulicidae

Wielkość: około 3-4mm.

Barwa: Czerwonobrązowa

Drobny owady, bocznie spłaszczone o długich skocznych nogach. 
Narządy gębowe typu kłująco - ssącego.

Przebywają w bliskim otoczeniu żywiciela, w budach psów, w norach gryzoni.

Pchły są pasożytami zewnętrznymi ssaków i ptaków. Odżywiają się ich krwią. Opisano dotychczas 2000 gatunków pcheł, z których aż 95% pasożytuje na ssakach, a tylko 5% na ptakach. Zagrożeniem dla zdrowia i dobrego samopoczucia ludzi są pchły pasożytujące na zwierzętach domowych, z których przenoszą się na ludzi. Na zwierzętach domowych, psach i kotach, żerują dwa gatunki pcheł: pchła psia i pchła kocia.

Niektórzy są bardzo wrażliwi na ukłucia pcheł, inni na nie reagują słabo lub na ich skórze nie powstają żadne zmiany. Pchła ludzka może roznosić riketsje duru wysypkowego szczurzego (Rickettsia mooseri), pałeczki dżumy i tularemii. Pchła ludzka oraz inne pchły, chociaż takie małe, mogą być żywicielami pośrednimi tasiemców. 

PLUSKWA DOMOWA 

Cimex lectularis - Owad z rzędu pluskwiaków różnoskrzydłych

Długość: 4-5mm

Szerokość: 3-4mm

Kolor czerwonobrązowy.

Ciało silnie spłaszczone, zwężającym się ku przodowi.
Narządy gębowe typu kłująco - ssącego.
Żyje kilka miesięcy.
Gatunek kosmopolityczny 

Pluskwy unikają światła, a za dnia siedzą w ukryciach. Na człowieka napadają w nocy, podczas jego snu. Przebijają skórę w najdelikatniejszych miejscach i pobierają krew z naczyń włosowatych. 

Obecność pluskiew w pomieszczeniu zdradza charakterystyczny, nieprzyjemny zapach. Pochodzi on od substancji wydzielanych przez pasożyty ze specjalnych gruczołów tułowiowych. W miejscach przebywania pluskwy pozostawiają kał w postaci brunatnych plamek, które trudno jest usunąć. Ponadto, pościel może być zakrwawiona. Owady dorosłe, postacie młodociane i wylinki można znaleźć w kryjówkach, zajmowanych w pobliżu miejsc spania człowieka, a więc pod boazerią lub tapetami, za lustrem, za obrazami, w gniazdach elektrycznych, w złączach mebli, w narożnikach szaf, w szparach ścian, w szczelinach łóżek lub tapaczanów.  Pluskwy nie przenoszą groźnych chorób.

Mrówka faraona 

Monomorium pharaonis L. zwana natrętką domową

Robotnice mrówek faraona są bardzo wysmukłe, o długości ciała do 2-2,4 mm.

Ubarwienie ich jest zmienne, od jasnożółtego do czerwonobrązowego. Zakończenie odwłoka jest ciemnobrązowe. Samice są długości do 4 mm, brązowożółte z ciemniejszą głową, a samce są brązowoczarne z jasnożółtymi czułkami i odnóżami.

W miejscach zasiedlania populacje mrówki faraona osiągają olbrzymią liczebność i stają się prawdziwą plagą. Mrówka faraona zasiedla w mieszkaniach przede wszystkim kuchnie, łazienki, a z pomieszczeń ogólnego użytku - pralnie, zsypy, węzły z cieplą wodą. Zakłada gniazdo w miejscach ciepłych, wilgotnych i niedostępnych. Wybiera szczeliny w ścianach lub pod podłogą budynków, pod kafelkami, pod tynkami, w pobliżu pieców, rur z ciepłą wodą, w pobliżu zlewozmywaków i wanien, za szafkami, pod boazerią, w złączach mebli, pod doniczkami z kwiatami. W pomieszczeniach ogrzewanych poruszające się owady można spotkać przez cały rok. Poza gniazdem najczęściej widoczne są robotnice, które wędrują tymi samymi szlakami po pokarm i z nim z powrotem do gniazd.  Żywią się produktami pochodzenia roślinnego i zwierzęcego: pieczywem, cukrem, dżemem, mięsem, serem, tłuszczami, miodem, wędlinami, suszonymi owocami i warzywami, orzechami, migdałami i innymi pokarmami. Pobierają pokarm przez całą dobę.  Drobne robotnice mrówki faraona wchodzą do wszelkich produktów żywnościowych i je niszczą. W pomieszczeniach z licznymi koloniami obserwuje się ciągłą ich obecność wokół żywności. Wędrują po meblach, ścianach i zanieczyszczają pomieszczenia, niepokoją mieszkańców. Przenoszą choroby bakteryjne i wirusowe.